Ο αριθμός των ατόμων που υποφέρουν από κατάθλιψη στη Γαλλία και στις Δυτικές χώρες εφταπλασιάστηκε σε δέκα χρόνια. Πώς να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο; Οφείλεται, όπως συχνά λέγεται, στην επίδραση ενός κοινωνικού περιβάλλοντος όλο και περισσότερο στρεσογόνου; Ο Philippe Pignarre δεν δέχεται αυτή την εύκολη εξήγηση, θεωρεί ότι οι ψυχίατροι απομακρυνόμενοι από την ψυχανάλυση τη δεκαετία του \'70, την εποχή δηλαδή που και η κατάθλιψη άρχισε να εξαπλώνεται, επέλεξαν τη βιολογική ψυχιατρική. Πίστεψαν ότι η αιτία της κατάθλιψης δεν έπρεπε να ανιχνευθεί στο εσωτερικό του ψυχισμού του ασθενούς, αλλά μέσα στους νευρώνες του. Αυτή η τόσο εύθραυστη επιστημονικά υπόθεση τροφοδότησε κατά παράδοξο τρόπο την "επιδημία" της κατάθλιψης. Κινητοποίησε υπέρογκους οικονομικούς πόρους και μετέτρεψε τη θεραπεία της κατάθλιψης σε απλή υπόθεση χορήγησης αντικαταθλιπτικών φαρμάκων - παρόλο που καμία βιολογική εξέταση δεν επιτρέπει τη διάγνωση της κατάθλιψης.
Ο Philippe Pignarre εξερευνά σε αυτό το βιβλίο νέους δρόμους κατανόησης του φαινομένου της επιδημίας της κατάθλιψης, ασκεί μια ριζοσπαστική κριτική στα ιδεολογήματα της βιολογικής ψυχιατρικής, αξιοποιώντας τη μακρόχρονη εμπειρία του στην έρευνα των ψυχοφαρμάκων και τη βαθιά γνώση του των διακυβευμάτων της σύγχρονης ψυχιατρικής. Με ισχυρά επιχειρήματα δείχνει ότι η θεραπεία της κατάθλιψης δεν μπορεί να περιορίζεται στην αναγωγή κάθε οδύνης στα διαγνωστικά κριτήρια του DSM και κατά συνέπεια στην αυτόματη συνταγογράφηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.